فیلسوف دل

فیلسوفان، همه پرسشگرند؛ اما برخی پرسش‌ها از نوع خاصی‌اند. از آن دست پرسش‌هایی که سقراط،فیلسوف محبوب کیرکگور، می‌پرسید؛ پرسش‌هایی که بیشتر برای حیران کردن طرح می‌شوند نه برای پاسخ گرفتن. چون حیرانی، زمین باروری است که در آن احتمال روییدن حکمت هست.
در آتن باستان، درحالی‌که همه «به انسانیت خود اطمینان داشتند و مطمیٔن بودند که می‌دانند انسان بودن به چه معناست» سقراط خود را وقف این پرسش کرد: انسان بودن به چه معناست؟و از همین یکی پرسش‌های دیگری جوانه زد: عدالت چیست؟ شجاعت چیست؟ خاستگاه معرفت ما کجاست؟ مردان دانش‌آموختۀ آتن از پیش جواب‌هایی برای این پرسش‌ها داشتند، اما پرسش‌گری سقراط آنقدر ادامه می‌یافت تا باورهایشان در برخورد با تناقض یا ازهم‌گسیختگی‌شان فرو می‌ریخت.