اهل تئاتر باید شکرگزار باشند که از سنت دراماتورژی برخوردارند و مجبور نیستند مباحث نظری خود را در محدودهی تنگ اصطلاحاتی چون «اقتباس» شرح و بسط دهند. در تئاتر، فرایند درماتورژی فرایند «تمرین» و «اجرا» است. و از نظر بسیاری صاحبنظران، «اجرا» نیز خود نوعی متن به حساب میآید و قابل بازخوانی و دراماتورژی است.
کتاب حاضر از دل یک فرایند پژوهشی همه جانبه شکل گرفتهاست. برای جست و جوی بهترین و مناسبترین مقالات در باب دراماتورژی، به این امید که اولا فضای هنری و انتقادی کشور در خصوص واژههایی چون دراماتورژی و دراماتورژ به شفافیت کافی دست یابد، ثانیاً اهل تئاتر با رویکرد اصولی و همه جانبه به فعالیتهای دراماتورژیک، فرهنگ تئاتری را بارور کنند و ثالثاً، دراماتورژها ضمن برقراری پیوند با میراث گذشته از یک سو و فرهنگهای معاصر از سوی دیگر، و به آن جایگاهی معتبر در فرهنگ جهانی ببخشند.
این امیدها و آرزوها همچنان باقی است و با مشاهدهی بارقههایی از زمان چاپ برخی از این مقالات، قوی تر هم شدهاست؛ گیریم دستیابی به آنها سخت و دشوار و در برخی موارد دیرباب باشد.