موضوع پژوهش حاضر، تأمّل در برنامهریزی و مدیریت استراتژیک فرهنگی در ایران با تمرکز بر برنامهریزی فرهنگی در شهر تهران و کلانشهرهای دیگر، با رویکرد ماتریسی است. کیفیت مدیریت فرهنگی و اجتماعی کلانشهرها در دنیای امروز، با توجه به دشواریهای موجود در مواجهه با مشکلات فرهنگی و اجتماعی، اهمیت فراوانی پیدا کرده و افزایش نهادهای رسمی و غیررسمی در حوزة مدیریت فرهنگی و اجتماعی، باعث شده تا ناهماهنگیهایی در این حوزه بروز پیدا کند. «رویکرد ماتریس»، با هدف مشکلات نهادی در برنامهریزی و مدیریت فرهنگی مطرح شده و در این پژوهش، جایگاه این رویکرد در مدیریت فرهنگی و روشهای پیادهسازی آن، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.