هدف از این رساله بررسی آشنایی زدایی در شعر احمد شاملو میباشد و عمدتاً بر پایه ذکر انواع تکنیکهای مورد استفاده توسط شاعر قرار گرفته است. شاملو با استفاده از تکنیکهایی همچون موسیقی درونی، ترکیبسازی، باستانگرایی و... به شیوهیی نوین در شعر فارسی دست یافت که خود روند دستیابی به چنین شیوهیی را اینگونه بیان مینماید: «شعر امروز ما... بیداری و آگاهی خود را به مقدار زیاد مدیون شاعران بزرگ سالهای سی تا پنجاه دیگر کشورها و زبانها است... شاعرانی چون آلوآر، لوکار، دسنوس و نرودا، هیوز و سنگور و میشو که ما را با ظرفیتهای گوناگون زبان و سطوح گوناگون این منشور آشنا کردند و از حصار تنگ قصیده و غزل رباعی پروازمان دادند... حقیقت این است که اگر چه ضربهی اول را نیمای بزرگ فرو آورد و بیداری نخستین را او سبب شد، این ضرب در آن روزگار تنها گیجکننده بود. با فریاد نیما از خوابی مرگ نمون بیدار شدیم.»