حق برخوردار بودن از سطح زندگی مناسب، از حقوق اساسی آمده در اعلامیة جهانی حقوق بشر است که داشتن مسکن و سرپناه مناسب از اساسیترین آنهاست. در بندبند منشور حقوق اسکان، این اصل که متاسفانه هنوز هم کمتر رعایت میشود مورد نظر بوده که طراحی مسکنها باید به گونهای باشد که مقیاس انسان و ارزشها و الگوهای زیستی ساکنان آن در نظر گرفته شود و مبتنی بر حفظ و ابقای فضاها یا محدودههای پیادهروی در نواحی شهری و رابطة همگون و هماهنگ معماری با محیط اطراف باشد. کتاب حاضر ترجمة فارسی منشور حقوق اسکان است، و کتابی تاریخی و پایه برای معماران، شهرسازان، طراحان، برنامهریزان و سایر تصمیمگیران در امور شهری و توسعة شهرهاست.