بسیاری از کمونیست های قدیمی ایران، حزب تودۀ ایران را نمایندۀ راستین طبقه کارگر ندانسته و برخی نیز بر آن بودند یک تشکیلات جایگزین بر پا دارند. سید محمدباقر امامی یکی از آن ها بود.برای او تأسیس یک حزب کمونیست کارگری جز از طریق تشکیل کروژک-(هسته)-های مارکسیستی و دیکتۀ چکیده ای از آموزه های کمونیستی به تعدادی از کارگران مستعد، راه دیگری نداشت.