«زبان خانۀ وجود است» گزین گویۀ مشهوری است از هایدگر که اغلب فلسفهدوستان آن راشنیده یا خواندهاند. این فیلسوف دشوارنویس آلمانی، امابرای تکتک واژههای همین عبارت موجز چه صفحهها که سیاه نکرده و چه بسیار کسان را در پیچ وتاب استدلالهای پیچیدۀ خود، در بازیهای کلامیاش ندوانده و اندیشناک نکرده. گاهی شیفتهگانش از استواری و پیچیدگی کلامش شگفتزده شده اما در اغلب موارد به دردسر افتادهاند و آن چیزی را درنیافتهاند که واقعاً منظور خود او بوده است. کسی چه میداند شاید خود او هم منظورخودش را نفهمیده باشد! اما هرچه هست، هایدگر گذشته از دیدگاههای سیاسیاش – فیلسوف شگفتی است که سهم چشمگیری در تفکر معاصر دارد. او بر خلافدیدگاههای غیرانسانی ومرتجعانهاش درسیاست، در اندیشیدن ذهنی چالاک دارد که همواره از دغدغههای «زمان» «جاودانگی» «شیی» «اندیشیدن» «حقیقت» «شعر» و… سخن میگوید. «هستی و زمان» «فلسفه چیست؟» «متافیزیک چیست؟» «نیچه»، «راههای جنگلی»، «اندیشیدن چیست؟ (چه نامیده میشود؟)» «مفهوم زمان و ایماها (شعرها)» آثار عمدۀ دورههای مختلف فلسفهورزی هایدگراند. دو اثر اخیرش (مفهوم زمان و ایماها) به این قلم در نشر مرکز منتشر شده است. و این دفتر کوششیست برای نزدیک شدن به این فیلسوف بزرگ آلنانی که در سال ۱۸۸۹ به دنیا آمد و در سال ۱۹۷۶ درگذشت.
-علی عبداللهی