هدف کتاب حاضر ارائه درکی جدید از این مساله است که آنچه حال اصیل عرفانی نام دارد، می تواند در بستر نظریه ای روانکاوانه فهم و دریافت شود. در توصیف این کتاب پیش تر و مهم تر از همه باید از رویکرد تبیینی آن نسبت به اندیشه ای متافیزیکی سخن گفت؛ رویکردی که بر پایه مفاهیم روانکاوانه از تجربه عرفانی معانی جدید استنباط می کند.