جبران خلیل جبران

«جبران خلیل جبران» در خانواد‌ه‌ای مارونی از طبقة متوسط در البشری لبنان متولد شد. او در سن 12 سالگی استعداد خود را در نقاشی آشکار کرد و به آموختن زبان انگلیسی پرداخت. در سال 1896 به کاخ «دنیسون» راه یافت؛ جایی که خلاقیت هنری کودکان فقیر و مهاجر تشویق می‌شد. جبران که به تکمیل تحصیلات عربی‌اش علاقه‌مند بود، در سال 1897 به لبنان بازگشت تا در بیروت به تحصیل در دبیرستان الحکمه بپردازد. در سال 1904 با «ماری هسکل»، مدیر یک مدرسه آشنا، و این آشنایی آغازگر یک دوستی مادام‌العمر شد که گهگاه به سوی عشق نیز کشیده شد. رابطة جبران با ماری تاثیری شگرف بر نویسندگی او گذاشت. جبران در سال 1911 کار روی نخستین دست‌نویس انگلیسی‌زبانش یعنی «دیوانه» را آغاز کرد. در این بین کتب متعددی از وی به چاپ رسید، تا این که در اکتبر 1923 کتاب «پیامبر» را با سبک تغزلی و ساده منتشر کرد که با موفقیت چشمگیری مواجه شد. پس از آن مجموعة «کلمات قصار» او با نام «قلمرو خیال» در سال 1927 در قاهره انتشار یافت و سال بعد نیز «عیسی، پسر انسان» را به چاپ رسانید. در همان سال‌ها وضع سلامت‌اش رو به وخامت گذاشت و درد عصبی بدنش افزایش یافت و او را به مصرف الکل سوق داد. سرانجام نیز پس از انتشار کتاب «خدایان زمین» در ماه مارس سال 1931 در بیمارستانی در نیویورک درگذشت. کتاب حاضر، روایتی است از «میخاییل نعیمه»، دربارة زندگی جبران خلیل جبران نویسندة شهیر لبنانی از زوایای گوناگون. کتاب از زبان عربی به فارسی ترجمه شده است.