توهم سرخ

کتاب حاضر، نمایشنامه‌ای ایرانی با ساختاری مدرن است که با وجود اوج و فرود‌ها، در نهایت یک فضای وهم‌آلود را می‌سازد که وجه‌تسمیة این نمایشنامه، یعنی «توهّم سرخ» را در بردارد. همچنین، فضای گرم موجود در داستان و رگه‌های طنز و فانتزی به نوعی می‌تواند برای مخاطبان جذّاب باشد. نگارنده در این داستان، در واقع تاریخ ایران را به‌صورت سمبلیسم مورد بررسی قرار می‌دهد؛ زیرا خاندان این خانواده تاریخچة دیرینه‌ای دارند و حتی وسایل موجود در این خانه هر کدام به دوره‌ای خاص تعلّق دارند. این نمایشنامه، داستان یک خانوادة بزرگ است که همگی اعضای آن جنون نوشتن دارند، اما هیچ‌کدام توانایی نوشتن را ندارند. دراین میان، دختر کوچک خانواده با اتّکای به اجداد خود سعی در نوشتن دارد و به همین خاطر، خانواده در خانة اجدادی که در شمال کشور واقع است، جمع می‌شود و در این راستا اتفاقات و حوادث متعددی رخ می‌دهد.