رنگ، روانشناسی زندگی

رنگ عبارت است از نوری که به سطح اشیا تابیده و به چشم منعکس می‌گردد و نامی عامی برای یکی از اجزاء متشکله احساسی است که به فعالیت شبکیه چشم و نظام عصبی مربوط می‌شود. رنگ را می‌توان پدیده‌ای شناختی دانست، اثرپذیری ما از طول موج‌های گوناگون ادراک رنگ را پدید می‌آورد. از نظر علمی، رنگ امواجی از نور است که به کمک حس بینایی تشخیص داده می‌شود و یک شعاع نور از ارتعاش امواج مختلف طولی و عرضی تشکیل یافته است. فیزیکدان‌ها پدیده رنگ را با توجه به ارتعاشات و نوسان‌ها مورد توجه قرار می‌دهند و از نظر آنان رنگ نوری است که دارای طول موج معین و قابل ضبط باشد. فیزیولوژیست‌ها رنگ را تنها اثر نور بر پاره‌ای از سلول‌ها و تحریک اجزا می‌دانند.. از نظر گروهی از فیلسوفان، رنگ چیزی بیش از یک تصویر ذهنی نیست، در حالی‌که یک هنرمند و یک نقاش زندگی را در رنگ‌ها می‌بیند و دنیا را با رنگ‌ها احساس می‌کند. روان‌شناسان به گونه‌ای متفاوت از فیزیولوژیست‌ها، فیزیکدانان، فیلسوفان و نقاشان رنگ را ارزیابی می‌کنند، آن‌ها رنگ را یک محرک یا عامل هیجان‌برانگیز محیطی می‌دانند. آنان باور دارند که اگر رنگ‌ها منطقی و هدفمند انتخاب شوند، رفتار دلخواهی را در فرد پدید خواهند آورد؛ به گونه‌ای که می‌توان با کاربرد رنگ مناسب در پیرامون اشخاص هیجانی و بیش، فعال آرامش را به آن‌ها هدیه کرد و افراد کم تحرک و بی انگیزه را نیز متحول کرد.