جهان هم می تواند سبب هیجان و شگفتی شود و هم می تواند مکان عذاب آوری برای زیستن باشد. خود زندگی می تواند هم موجب سردرگمی باشد و هم شادی آفرین. ممکن است فردی با آنکه دور و برش شلوغ است، اما هم چنان احساس تنهایی کند. تا حد زیادی، وجود و عالم یک راز باقی مانده اند. بشر از دیرباز در طلب دین و کاوش معنوی بوده است تا زندگی و مرگ برایش معنا و مفهوم پیدا کند. ادیان جهان از دل این طلب و کاوش ظهور کرده اند. به طور کلی دو سنت عمده وجود دارد. یکی خوب بودن ذاتی جهان مادی را می پذیرد، اما تلاش می کند تا بخش هایی از آن که نادرست یا نابسامان هستند را تغییر دهد. سنت دیگر می گوید واقعیت اصیل امری روحانی است و بدین ترتیب در پی رها ساختن روح از چرخه ی بی پایان تولد، مرگ و تولد دوباره در جهان مادی است. ادیان ابعاد متفاوت و متعددی دارند. آن ها چگونه زیستن را به انسان ها می آموزند و اسطوره ها و قصه هایی درباره ی خدایان و آفرینش می گویند تا در تبیین حیات به ما کمک کنند. ادیان برای پیروان شان نظام هایی از تفکرات و باورها، آیین ها و مراسم هایی که آن ها را گرد هم می آورد؛ سازمان هایی اجتماعی که حس تعلق داشتن را در پیروان می پرورانند و امکان تجربه ی یک واقعیت باشکوه تر را فراهم می کنند.
زندگی و مرگ در مصر : مصریان باستان خدایان زیادی داشتند. بزرگ همه ی آن ها خدای خورشید بود که به اشکال متعددی آن را عبادت می کردند و او را متولی کل آفرینش می دانستند. خدایان دیگر مسئول حوزه های دیگری از زندگی بودند. مصریان که عقیده داشتند مهار همه ی رویدادها در دستان خدا است، با امید به اینکه خداوند به آن ها برکت دهد و در جهت تلاش برای خشنود نگه داشتن خداوند، پیش کش های زیادی تقدیم می کردند.