«مبانی زبانشناسی عمومی» به گفتۀ خود مؤلف، کتابی است آموزشی، فشرده و موجز. البته مقصود سبک نگارش نیست (زیرا جملههای تودرتو و گاه پیچیده در این اثر کم به چشم نمیخورد.) این فشردگی از آنجا ناشی میشود که مارتینه با هدف پرداختن به تمامی زمینههای کارکرد و کاربرد و نیز تحول زبان تنها در شش فصل، خواننده –و به طریق اولی مترجم- را با متنی «فشرده و موجز» روبهرو میسازد.