چشمانت را با حسرت می‌بوسم

این مجموعه متضمن نامه‌هایی در طول سال‌های 1943 تا 1950 از زندان "بورسا" است. این نامه‌ها برای نوجوانی که در ابتدای راه قرار دارد از دوازده تا هفده سالگی، نزد ژنرال بازنشسته‌ای که پدربزرگش باشد زندگی کرده و پنج سال تمام بیش از هر چیزی خودش را وقف ورزش نموده و بعد ناگهان ـ اما باز هم در همان وضعیت ـ به نوشتن تشویق شده، و در حقیقت بر اثر تشویق‌های مداوم مادرش به نوشتن روی آورده است...