در اواسط قرن نوزدهم روسیه آشوب های پی در پی و متعددی را تجربه کرد و مقدمات انقلاب روسیه را در سال 1917 فراهم کرد . پیش از انقلاب روسیه، تزار نیکلای دوم بر روسیه فرمان روایی می کرد. اصلاحات بی فایده و تصمیم های ناکارآمد او روزبه روز بر تعداد مخالفان و معترضین می افزود و آتش انقلاب را بیشتر از پیش گرم می کرد. در اوایل قرن بیستم سه حزب در روسیه از قدرت زیادی برخوردار بودند و هریک با تفکرات مستقل در جهت پیشبرد انقلاب می کوشیدند. حزب بلشویک یکی از این احزاب بود که توانست به رهبری لنین، قدرت و وفاداری زیادی به دست آورد. با سقوط تزار و قتل بی رحمانه ی او و اعضای خانواده اش، انقلاب روسیه به پیروزی رسید و لنین با کودتا توانست به بالاترین قدرت سیاسی برسد. او اتحاد جماهیر سوسالیستی متشکل از روسیه، بلاروس، اوکراین و جمهوری های قفقاز (گرجستان، آذربایجان و ارمنستان) را تشکیل داد. دولت کمونیستی لنین پیرو مکتب سوسیالیسم مارکسیسم بود و نام حزب بلشویک در سال 1918 به حزب کمونیست روسیه تغییر یافت.