زیر پل‌های فراموشی

کریستینا لوگن -شاعر صندلی شماره 14 آکادمی نوبل ادبی- از تکین‌ترین شاعران هم عصر ماست. سرشت نمای شعرش در شدت بخشی ایست که به «یاد» می‌دهد و تا سرحد فراموشی میل می‌کند. اساسا شعرهای او نوشته می‌شوند که نه در «یاد» بل که در «فراموشی» بمانند. در آن بخشی از حافظه که «باز-یافت» نمی‌شود، بدین سان، لوگن شاعر نسیان است، شاعر فقدان یاد!