از باغهای مصفّای روم باستان تا دهلیزهای تنگ و تاریک صومعههای قرون وسطا و کتابتخانههای درون آنها، پژوهشگر برجسته و شناختهشده، استیوِن گرینبلَت، با کندوکاو در یکی از اثرگذارترین آثار ادبی همهی دورانها تصویری زنده و روشن از گذشته به دست میدهد. در زمستان سال ۱۴۱۷، پوجّو براچّولینی، منشی بیکار شدۀ پاپ مخلوع که اینک شکارچی کتاب شده بود، نسخهای از کتاب در باب طبیعت چیزها، نوشتۀ تیتوس لوکرتیوس، را در صومعهای دورافتاده پیدا کرد. و این البته تنها یکی از کشفیات او از جهان باستان بود، نسخ خطی پاگانی که به طرزی شگفت به دست کاتبان پارسای مسیحی، در کنج کتابخانههایِ صومعهای، محفوظ مانده بودند. داستان اینکه چطور این شعر خیرهکننده توانست جهان را در مسیر تازهای قرار دهد، یا به اصطلاح «بپیچاند»، همزمان یک اثر پژوهشی ممتاز، یک نوشتۀ ادبی گیرا و شاهدی شورانگیز بر قدرت کلام مکتوب است.