زبان و اندیشه

کتاب زبان و اندیشه نوشته‌ی نوام چامسکی برای نخستین بار در سال 1379 منتشر شده است. کوروش صفوی، مترجم کتاب درباره‌ی این کتاب می نویسد: «زبان و اندیشه شکل مکتوب بحثی است که به سال ۱۹۹۳ در میزگردی با حضور نوام چامسکی، استاد زبان شناسی و فلسفه انستیتو تکنولوژی ماساچوست [MIT ] ، آکیل بیلگرامی، استاد فلسفه دانشگاه کلمبیا، جورج میلر، استاد روان شناسی دانشگاه پرینستون و جیمز شوارتس، استاد زیست شناسی اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه کلمبیا برگزار شد. قرار بر این بود تا ابتدا نوام چامسکی طرح خود را درباره زبان و اندیشه در قالب مقاله ای ارائه دهد و سپس به ترتیب، آکیل بیلگرامی، جورج میلر و جیمز شوارتس دیدگاههای خود را درباره آرای چامسکی به دست دهند و در پایان، چامسکی پاسخگوی سوالات آنان باشد. برگزاری این میزگرد بر عهده بنیاد راسل سیج ( ۱) بوده و اریک وانر، مدیر بنیاد، ریاست این جلسه را نیز برعهده داشته است. روت ناندا آنسن، عضو انجمن سلطنتی هنر در لندن، دبیر جلسه و مسئول برگزاری این میزگرد بوده است.
چامسکی در این میزگرد مسائلی را مطرح کرده که بسیار ارزشمندند، از جمله مخالفت با روشی که پس از آنچه به اصطلاح « انقلاب در علم شناخت » نامیده می شود، در زبان شناسی و روان شناسی متداول گشت و جالب اینجاست که اکثریت این افرادی که به گفته او به بیراهه رفته اند، پیروان متعصب روش ابداعی خود او بوده اند. وی، در بخش پایانی، از پاسخگویی به چند پرسش عمده، بویژه پرسش آکیل بیلگرامی درباره روش تحلیل معنی طفره می رود، درحالی که به اعتقاد نگارنده این سطور آنچه در اصل عامل پیوند میان زبان و اندیشه است، همانا معنی است، زیرا به نظر نمی رسد، دست کم در حال حاضر و بر اساس شناخت موجود، بتوان ادعای دیگری را جز این مطرح ساخت که اندیشه چیزی جز عمل لایه معنایی زبان نیست.»