دنیای کوانتوم

مشکل اینجاست که طبیعت به اینکه ما دوست داریم هر چیزی چگونه باشد، علاقه ای ندارد. به عبارت ساده، همه تصورات ما از واقعیت، نسبیت، علیت، اراده آزاد و فضا و زمان نمی تواند هم زمان درست باشد. اما کدام یک اشتباه است؟ اساسا اگر صورت ظاهری فیزیک کوانتومی را پذیرفته باشیم، حداقل یکی از دو اصل پذیرفته شده دنیای کلاسیک را باید کنار بگذاریم. یکی از آنها «واقعیت» است، این ایده که هر جسم دارای خواصی است که این ویژگی ها بدون اینکه اندازه گیری شوند هم وجود خواهند داشت. اصل دیگر «موضعیت» است، اصلی که بر اساس آن، در جهان هیچ شیئی نمی تواند بلافاصله سریع تر از نور بر جرم دیگری تأثیر بگذارد. از آنجا که تمام شواهد موجود بیانگر این است که نقض محدودیت سرعت کیهانی تاکنون دیده نشده ، از نظر اکثر فیزیک دان های کوانتومی، اصل واقعیت است که باید کنار گذاشته شود. حتی وقتی می آموزیم که چگونه عجایب مکانیک کوانتومی را تحت کنترل درآوریم، باز هم واقعا نمی توانیم در مورد معنی این نظریه به توافق نظر برسیم.