آنجا که دیگر دلیلی نیست

داستان آنجا که دیگر دلیلی نیست گفت‌و‌گویی خیالی‌ست بین یک مادر و پسر شانزده‌ساله‌اش بعد از خودکشیِ او. کتاب در چند فصلِ کوتاه گرد آمده و هر فصل با جمله‌ای شروع می‌شود که عموماً آغاز گفت‌و‌گوهای روزمره است: «امروز چطوری؟»، «دیروز کدوحلوایی پختم»، «دوستت نامه نوشته» و بعد باقی گفت‌و‌گو که در هرجایی ممکن است اتفاق بیفتد. راوی نامی ندارد؛ اما همان اوایل داستان متوجه می‌شویم که کارش نوشتن‌ است و کتابش در بازآفرینیِ این واقعیت تا جایی پیش می‌رود که به حقیقتی ناگوار پی می‌بریم: نویسنده‌ی کتاب واقعاً پسر شانزده‌ساله‌اش را از دست داده و چه‌بسا نوشتنِ این کتاب نوعی سوگواری است که او برای برآمدن از پس فقدانِ فرزندش برگزیده است. اما این تمام ماجرا نیست.

چرا باید این کتاب را بخوانیم؟

• این کتاب فقط داستانی ساده درباره‌ی فقدان یک عزیز یا ازدست‌دادن او نیست، بلکه دست ‌یازیدن به قالبی جدید یا فرمی نو در بیان فقدان است.
• به‌چالش‌کشیدنِ پیوسته‌ی مفاهیم مختلفی چون ارتباط، دوستی، خانواده و مرگ.
• نویسنده با استفاده از امکانات زبانی راه دیگری برای ارتباط پیشنهاد می‌دهد.
• همه‌چیز در این داستان، غریب است، هرچند خط داستانی آن را بارها شنیده‌اید: مادری سوگوارِ پسر مرده‌اش است. مادر و پسر هردو نویسنده‌اند و این سوگواری در زبان است که رخ می‌دهد.
• کتاب که در قالب گفت‌و‌گو روایت می‌شود امکانی به نویسنده داده است برای نوشتن دیالوگ‌هایی به‌غایت زیبا، دقیق، خواندنی و بی‌نهایت تأثیر‌گذار.