«رمانتیسیسم سیاسی» بحث برانگیزترین کتاب در میان کل کتاب های اشمیت است، اثری که در آن کاملا در نقش متهم کننده فرو می رود، با اشتیاقی بی اندازه. اشمیت با آغازیدن از نقد نظریه ی جا افتاده ی رمانتیسیسم که در آن امر رمانتیک با ارجاع به ابژه های مشخصی از دلبستگی احساسی تعریف می شود، به سوی حمله به اصول بنیادین جنبش رمانتیک می رود و در این راه تمرکز او به ویژه بر شالوده ی متافیزیکی رمانتیسیسم و زیباشناسانه کردن ساحات فرهنگی است.استدلالات اصلی کتاب برای یورش اشمیت به رمانتیسیسم سیاسی و «شاعرانه سازی» مناقشات سیاسی به وسیله آن است.