آن چه در فرهنگ سیاسی برای مردان، قدرت و توانمندی محسوب شده برای زنان، قساوت و سنگدلی تلقی شده است و آن چه در فرهنگ اجتماعی برای مردان، درایت و هوشیاری خوانده شده برای زنان، مکر و حیله قلمداد شده است. این است که پژوهش در خصوص زنان در تاریخ نه تنها با ضعف منابع روبروست که با حب و بغض ها و تحریف هایی بیش از آن چه تاریخ مردان را ملبس می کند، درگیر است. اما واقعیت این است که ضعف ها و کاستی ها نمی بایست بهانه ای برای حذف نام زنان از پیشینه پرافتخار تاریخ این سرزمین باشد.