پروین اعتصامی (1285-1320) زیر نظر بزرگانی چون دهخدا و ملکالشعرای بهار شعر میسرود و تحت تأثیر شعر اروپایی و عربی نیز قرار داشت. این موقعیت منحصر به فرد، از او شاعری برجسته ساخت.
ملکالشعرای بهار دربارة اشعار پروین چنین مینویسد: «مشاهدة سبک متین و شیوة استوار و شیوایی بیان و لطافت معانی آن، چنانم بفریفت که تنها این کتاب را پیش روی نهاده و هر مشغله که بود پسِ پشت افکندم و تمامت آن را خوانده، لذتی موفور بردم.»