این کتاب آخرین اثر هربرت مارکوزه است که در سال ۱۹۷۷ نوشته شده است. بُعد زیباشناختی که به قصد نقادی از زیباشناسی مارکسی بنا شده، از نظریههای انتقادی مرسوم در این موضوع فراتر میرود و در حقیقت حاوی چکیده اندیشههای مارکوزه در مورد هنر و زیباشناسی است.
مضامین و مفاهیم اصلی زیباشناسی جدید عبارتاند از: ذهنیت یا ذهنگرایی، آزادی، خودمختاری در هنر، رئالیسم، قوه سیاسی هنر، هنر مردمی و هنر انقلابی
نویسنده پایه و اساس بررسی و پژوهش خود را بر زمینهٔ زیباشناسی و ابعاد ناشناختهاش بر وجه معرفتشناسی هنر میگذارد و معتقد است که هنر، به عنوان آگاهی، بر ذهنیت افراد جامعه اثر میگذارد و موجب رشد شناخت آنان از خود و از جهان میشود.