احمد آرام در مجموعه داستان کسی ما را به شام دعوت نمی کند با ابداع مشبک هایی تاریک-روشن و مجموعه ای از تداخل ها و نشانه ها، مخاطب را به سوی طنزی گزنده پیش می برد. آرام از طریق وهمی ناشناخته، همسو با شکلی از دگردیسی، فضایی گروتسکی را در کسی ما را به شام دعوت نمی کند رقم می زند.