مردان در جنگ

شاید بتوان جامعۀ ایران را در زمان هخامنشیان به مثابه یک جامعۀ فئودال مبتنی بر نظام ارباب و رعیتی توصیف کرد. این جامعه از گروهی اشراف‌زاده، خدمتکار و زیردست تشکیل می‌شد. تمام ایرانیان زیردستان پادشاه به حساب می‌آمدند، خدمت نظامی ‌اجباری و الزامی‌ بود و حتی اشراف‌زادگان نیز از این قاعده مستثنی نبودند. معافیت از خدمت در دربار یا خدمت و جنگیدن در میدان جنگ تنها شامل پادشاه می‌شد. طبق نوشته‌های استرابو (مورّخ رومی)‌، فرزندان پسر پارسیان تا قبل از سن پنج در کنار پدرشان حضور نداشتند و با مادرانشان زندگی می‌کردند. بعد از آن، از سن ۵ تا ۲۰ سالگی آن‌ها تحت آموزش قرار می‌گرفتند که چطور سوارکاری کنند و چطور از کمان استفاده کنند و راستگو باشند.