داستان های این مجموعه نه قصد آن دارند که روند تکاملی و سیر صعودی یا نزولی داستان های کوتاه را بیان کنند؛ نه بر سبک ادبی و شیوه ی نگارشی خاصیی نظر دارند و نه سر آن دارند که در برهه ای معین یا سرزمینی مشخص داستان سرایی را به نقد و بازنگری بنشینند. داستان های این کتاب هیچ یک شبیه دیگری نیست و هر قصه حکایت خاص خودش را دارد. هر داستانی شخصیت ها روابط گفت وشنودها توصیف ها تعلیق و پایان بندی خود را دارد؛ روایتی متفاوت و فاقد قرابت از آنچه در داستان های دیگر می بینیم. این گفته ی هرمان هسه که نقش نویسنده را همواره و بیش از هر چیز در پاسداشت گذشته ها با واژگان و نوسازی یادبودها با کلام و توصیف مهرآمیز آنها دانسته است در داستان های گردآوری شده در «شب نشینی با شیطان» آشکارتر از هر کتاب دیگری در پیش روی ما قرار گرفته است.