"بدعت ها و بدایع نیما یوشیج" اثری است از "مهدی اخوان ثالث" متخلص به "م. امید" که در آن مجموعه ای از چند مقاله ی او در مورد "نیما یوشیج" کنار هم قرار گرفته و به نوعی ادای دین شاگرد در حق استاد و معرف آرا و بدایع "نیما یوشیج" است. در میان شاعران نیمایی، "م. امید" از متعهدترین افراد بود که بیش از هر شاعر دیگری به ذهنیات، و نحوه ی بیان "نیما" وفادار ماند. می توان گفت سهمی که "مهدی اخوان ثالث" و "احمد شاملو" در معرفی شعر "نیما" به محافل ادبی داشته اند، بسیار در پذیرش آن به عنوان سبکی نو و سپس شکوفایی اش نقش داشته است. "اخوان" هم همچون "نیما" نشان داد که صرف بدیع بودن زبان، به اثر رنگ تازگی نمی بخشد و این فکر و نگاه شاعر است که باید نو شود.