معلولیت جسمی، بی سرپرست شدن، آوارگی، ازدواج اجباری، اعتیاد و جنگ. شاید به نظر برسد هر کدام از این ها به تنهایی بتواند زندگی یک کودک یا نوجوان را تباه کند، چه رسد به این که همه آن ها با هم از راه برسند. اما، امیدواری به فردای بهتر، قدرتی به انسان می دهد که ....
جامعه افغانستان، سال هاست با این دشواری ها و آسیب هایی مانند سوء تغذیه، نبود آموزش، بزه کاری، تبعیض جنسیتی و ضربه های روحی ناشی از جنگ در زمان حکومت طالبان روبه روست.
«دبورا الیس» نویسنده کانادایی، در سال ۲۰۱۱ میلادی، گفت گوهایی با شماری ازکودکان و نوجوانان دختر و پسر افغانستان، در شهر کابل انجام داده و آن ها را در کتاب «کودکان کابل» به چاپ رسانده است.
خواننده با مطالعه این کتاب، با بخشی از درد و رنج کودکان افغانستان آشنا می شود و نیز از تلاش، امید و اشتیاق آن ها برای دست یابی به آینده ای بهتر و زندگی در جامعه ای بدون خشونت آگاهی می یابد.
نویسنده، با نگرشی انسان دوستانه و واقع بینانه، مخاطب را با گوشه هایی از زندگی قربانیان کودک و نوجوان افغانستان روبه رو می کند.
کتاب، از نثری روان، زبانی ساده و خودمانی بهره می گیرد و خواننده را با فعالیت برخی از نهادهای مردمی و بین المللی پشتیبان حقوق بشر در افغانستان نیز آشنا می کند.