اوستا

«زرتشت» بزرگِ از روی راستی برگزیده، آن سرور مینوی است که (در گنجینه‌ی کردار خویش) کردار نیک مردمان را پاسداری کند و در روز پسین به نزد «مزدا» آورد. شهریاری «اهورا» از آن کسی است که پاسدار و نگاهبان بینوایان است. راستی بهترین توشه ‍و مایه ی به روزی است. به روزی از آن کسی است که درست کردار و خواستار بهترین راستی است. من باز می‌گویم که مزداپرست، زرتشتی، دشمن دیوان و پیرو آیین اهورائیم. در «هاونگاه» ستایش و نیایش، خوشنودی و آفرین به سروران روز، ماه، سال و جشن های سال، به خشنودی سرور بزرگ پاکی، به خشنودی سروران روز و ماه و سال و جشن های سال که در میان همه‌ی سروران پاکی ارجمندترین سرورانند.