مریم زندی در سال ۵۷ عکاسی ۳۲ ساله بوده که روزها بچه و دوربینش را میزده زیر بغل و میرفته بین مردم و عکس میگرفته. بعضی از عکسهای مشهور آن روزها که در این سالها بارها در شبکههای اجتماعی بارنشر شده کار اوست. تماشای تاریخ از دل عکسها کاری است بیبدیل که خواندن نظریهها، نشستن پای حرف انقلابیها، گوش سپردن به قصهٔ قصهگوها، ... هیچ کدام نمیتواند جایش را بگیرد. نگریستن به انعکاس درد و لذت و شعف و فریاد در چهرههایی که دوربین مریم زندی موفق شده در لحظه منجمدشان کند پیشنهاد ویژهٔ این نمایشگاه به شماست.