شرح سوانح و حوادث تاریخی در قالب داستان به قصه نویس قدرت تازه یی می بخشد. که به صحنه هایی ورود کند تنها عنصر خیال می تواند آنها را به تصویر کشد ولی همه آنچه قصه نویس با بهره گیری از قدرت تخیل خود می آفریند، فقط وهم و موهوم نیست که مبتنی بر اصل منطق باورپذیری است، یعنی می تواند آن وقایع به راستی اتفاق افتاده باشد، به عبارت دیگر قصه نویس رمان های تاریخی با تکیه بر وقایع تاریخ یی که مورخان موشکافانه پس از تحقق و تدقیق نگاشته اند، به خلاهایی برخورد می کند که مورخ به سبب مستند بودن اثرش نمی توانسته همه این خلا ها را به روی هیچ روی پر کند.