نویسنده در کتاب حاضر می کوشد با پرداختن به زمینة تاریخی و مولفه های فکری روشنگری در اروپا و اشاره به جریان های متنفذ روشنگری، شرایط را برای ورود به بحث از روشنگری نزد «کانت» (1724 1804م) و «میشل فوکو» (19261984م) مهیا سازد. وی در این مطالعه درصدد است به این سوال پاسخ دهد که «آیا «خوانش فوکویی» از رسالة «روشنگری» کانت، نشانگر تغییر موضعی اساسی در فکر فوکو است با تبیین دیگری از این مواجهه را می توان ارائه داد؟» در این راستا نویسنده ضمن معرفی تنوع روشنگری اروپایی (انگلیسی، فرانسوی و...) به روشنگری آلمانی و جایگاه کانت در آن پرداخته است. بحث از اومانیسم در نقدهای کانتی و مضامین رساله های دوران مابعد نقادی کانت، از مهم ترین مباحث این مقال است. در پایان خوانش فوکویی از رسالة روشنگری ارائه و در آن از منابع فکری، روش شناسی فوکو، جستارهای سه گانة او دربارة روشنگری کانت و مضامین مهم آن سخن به میان آمده است.