سید جلال الدین تهرانی (زاده ۱۵ مرداد ۱۲۷۵ تهران – درگذشته ۱۰ مرداد ۱۳۶۶ پاریس) اخترشناس، ریاضی دان و سیاستمدار ایرانی در دوران پهلوی بود. او چند بار وزیر و سناتور و تولیت آستان قدس رضوی شد و در آستانه انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ به ریاست شورای سلطنت منصوب شد. استعفای او به عنوان شرط ملاقات با آیت الله خمینی در نوفل لوشاتو ضربه مهمی به نظام پادشاهی در ایران بود.