تصویربرداری راداری در سنجش از دور

این کتاب مربوط به سنجش از دور مبتنی بر فناوری تصویربرداری رادار است. این فرض هیچ دانش قبلی رادار از طرف خواننده را ندارد، شروع به درمان مفاهیم اساسی تصویربرداری مایکروویو و پیشرفت در توسعه رادار چند قطبی سازی و تداخل سنجی، حالت هایی که برنامه های معاصر این فناوری را پشتیبانی می کنند. استفاده از رادار برای تصویربرداری از سطح زمین و منابع آن اخیرا نیست. سیستم های مایکروویو مستقر در هواپیما، در دهه 1960، جلوتر از سیستم های نوری که در مناطق مرئی و مادون قرمز طیف تصویربرداری می کنند، کار می کردند. با پرتاب اولین ماهواره از سری ماهواره های لندست در اواسط دهه 1970 انگیزه قدرت سنجش از دور ایجاد شد. اگرچه ماهواره Seasat در همان دوران (1978) پرتاب شد و دارای یک رادار تصویربرداری بود، اما فقط حدود 12 ماه کار کرد و تقریبا به تعداد سیستم های مایکروویو به اندازه سیستم عامل های نوری در طول دهه 1980 وجود نداشت. در نتیجه، جامعه سنجش از دور در سراسر جهان تمایل داشت که در اطراف تصویربرداری نوری به شدت توسعه یابد تا اینکه مأموریت های شاتل در اوایل تا اواسط دهه 1980 و ماهواره های رادار تصویربرداری با پرواز آزاد در اوایل تا اواسط 1990 به همراه چندین سیستم عامل هواپیمای پیچیده در دسترس قرار گرفت. از آن زمان به خصوص با قابلیت های منحصر به فرد و انعطاف پذیری رادار تصویربرداری، علاقه چشمگیری به فناوری تصویربرداری مایکروویو افزایش یافته است. برخلاف تصویربرداری نوری، درک زیربناهای نظری رادار تصویربرداری می تواند چالش برانگیز باشد، خصوصا در موارد جدید ورود به این زمینه.