کتاب حاضر، به معرفی چارچوب نظری برای نقد ترجمه بر مبنای مباحث تحلیل انتقادی گفتمان پرداخته است. در چارچوب پیشنهادی، ترجمه به مثابه تراکنشی بینامتنی در نظر گرفته شده است. به این معنا که ترجمه، دیگر نه آن کنش ایستای انتقال بینا زبانی معانی میان زبان های طبیعی، بلکه تعامل پویای معنا در متونی که اساسا موجودیتی نشانه ای و پویا دارند، تعریف شده است. در این کتاب همچنین در پایان به معرفی الگوی پیشنهادی مولف حاضر برای نقد ترجمه بر مبنای تحلیل انتقادی گفتمان با رویکرد نشانه شناختی می پردازد.