فوکو و گفت و گوی اجتماعی

در نیمه ی دوم قرن بیستم شاهد تغییر عمده ای در اندیشه ی غربی بوده ایم؛این تغییر را میتوان در ایده ی مرگ سوژه یا مرگ انسان خلاصه کرد.این مرگ موضوع مجادله ای شدید در بسیاری از حوزه های اندیشه های معاصر بوده است.در عین حال،مباحث معطوف به مرگ انسان بیشتر با جدال های بی پایان بر سر مطلق گرایی در برابر نسبی گرایی و مبنا گرایی در برابر چند پارگی ترکیب شده است.با این حال این ایده که این تقابل ها پیش روی ما هستند به گونه ای روز افزون با چالش روبه رو شده است،چنین استدلال شده است که ما باید امکان فراتر رفتن از تقابل های مرسوم را مدنظر قرار دهیم. هدف اصلی در این کتاب،برریس امکان فراتر رفتن از این تقابل ها است.به ویزه استدلال خواهد شد.که چند پارگی به دلیل مناسبی در برابر مبنا گرایی نیست.بلکه[مناسب ترین بدیل]گفت و گو است.این برداشت از تصویر گفت و گویی را در کار یکی از مهم ترین منتقدان اخیر مبناگرایی یعنی میشل فوکو میتوان یافت.اگرچه فوکو معمولا به عنوان یک فیلسوف گفت و گویی تلقی نمیشود....