باور

وقتی پسربچه‌ای فوتبال را آغاز می‌کند، مثل یک تردست به نظر می‌رسد که خودش را وقف یک بازی انفرادی کرده است؛ اما بعد می‌فهمد که فوتبال ورزشی تک‌نفره نیست و باید با دیگران و افراد دیگری که جلوتر از او هستند، بازی‌کرد. بعد رقابت را شروع می‌کند و تنها چیزی که به دنبال آن است، غلبه به دیگران است. در هشت یا نه سالگی اصلا به فکر تیم نیست. خیلی زود منطقه‌ای حساس درون زمین بازی را انتخاب می‌کند و کم‌کم یاد می‌گیرد در این شرایط با دیگران کنار بیاید. کتاب باور روایت یکی از این کودکان است که می‌خواهند سرنوشت ورزشی‌شان را بسازند.