ابوالفرج رونی، از ادیبان و سرایندگان معروف نیمه دوم قرن پنجم هجری است.شهرت او در شاعری از هنگام ورود به دربار سلطان ابراهیم غزنوی آغاز شد و او پسر ابراهیم یعنی سلطان مسعود(سوم) غزنوی و عدهای از شخصیتهای دوره آن دو سلطان را ستایش کرده است.
اهمیت دیوان ابوالفرج،باعث شده است تا این دیوان چندین بار تصحیح و چاپ شود.
جدیدترین چاپ آن به تصحیح دکتر مهدی مهدوی دامغانی است.این تصحیح در سال 1347 به چاپ رسیده است.
هرچند منابع و نسخه بدلهای این تصحیح ارزشمند و معتبر است،اما برخی خوانشهای دکتر مهدوی دامغانی و مواردی از تصحیحهای قیاسی اون قابل تامل است.
همچنین اغلاط و کاستیهایی نیز در این تصحیح وجود دارد که برخی از آنها با تصحیح پرفسور چایکین مشترک است و در بسیاری موارد هر دو تصحیح در تعیین شکل درست ضبطهایی از واژگان یا ترکیبها و تعبیرات نادرست عمل کردهاند.