جهان هستی ما دریاست. دریایی پر از معانی رنگ به رنگ که هرکدامشان مانند ماهی های لغزان و گریزپا و نامریی در آن به شنا مشغولند. هر ماهی این دریا به منزله ی یک معنا از معانی بی شمار حیات و هستی ماست. تنها وسیله ی شکار این ماهیان ، قلاب سوال است. هر علامت سوالی ، قلابی ست که در این دریای بی پایان انداخته می شود و طعمه ای که بر آن می زنیم پرسش های ماست.