ارمغان شکست

ما والدین از کودکی به فرزندان خود آموخته ایم که باید از شکست ترسید و تا حد امکان از آن دوری جست. غافل از اینکه با ایجاد حسّ ترس از شکست در کودکان، دانسته یا نادانسته، راه موفقیت را به سوی آنان بسته ایم.
شکی نیست که هیچ یک از ما پدر و مادرها بدی فرزندان خود را نمی خواهیم و این کار را با حسن نیت و توجیهات جورواجور انجام می دهیم؛ برای موفقیت فرزندانمان همۀ موانع و دست اندازها را از پیش پای آنان برمی داریم و با عشق و حسرت، موفقیت و کامیابی آنان را به انتظار می نشینیم. اما نمی دانیم که با این کار، فرزندانمان را از تحصیل در مدرسۀ زندگی محروم کرده ایم.
بخواهیم یا نخواهیم، فرزندان ما همواره با موانع، اشتباهات، پیش بینی های غلط و شکست ها دست به گریبانند و این تجربه های به ظاهر ناخوشایند، توشه ای گرانبها را برای آنان فراهم می سازد؛ حقیقتی که باید به استقبال آن رفت و آن را «ارمغان شکست» نامید.