دامن به خاک می کشد ماه (شعر معاصر ایران)

نگاه بر چه برگردانده بودم از تماشای تو که خسوف رشته های روشن صبح را بلعید و در آخرین نقطۀ تلاقی زمان و خاموشی برای من خانه ای از سنگ حادثه ساخت