در کتاب حاضر نه گفتار انتقادی در حوزه «تئوری ادبی» و پارهای از قلمروهای وابسته به آن به نثر در آمده است. در گفتارهای کتاب روشن میشود که فضای روشن فکری عصر حاضر در دو شاخه متمایز از یکدیگر یعنی شاخه «آفرینش هنری» و شاخه «حوزه انتقادی ادبیات» بررسی میگردد که از شمار گرایشهای آن که در گفتارهای کتاب نیز بدان پرداخته شده میتوان به: «نقد نو»، «صورتگرایی روسی»، «نقد مارکسیستی»، «مدرنیسم و دیدگاه چندخوانشی»، «پست مدرنیسم و ساختارگرایی»، و «پساساختارگرایی»، «هرمنوتیک» و... اشاره کرد. ویژگی بارز این نوشته آن است که به تئوری نقد و ارتباط با آثار چند تن از شاعران و منتقدان امروز ایران (احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، سیمین بهبهانی، داریوش آشوری و...) جنبه کاربردی داده و این آثار را مورد بررسی انتقادی قرار میدهد. هدف از نگارش این گفتارها، نقّاشی دیدگاههایی از پهنههای گوناگون نقد مدرن است که برخی از متونهای کانونی تئوری ادبی را به وجود میآورند و از این رهگذر مخاطب را با گستردهای فراگیر از اندیشههای انتقادی ادبیات غرب رویاروی میسازد.