آیا باید به کوهستان بروم و آبادی را با مسالمت به یاغیها تسلیم کنم تا از ویران شدن نجات پیدا کند؟ یا اینکه فقط کنار گود بنشینیم و منتظر لطف و مرحمت تو بمانم؟ افسوس که ما فقط انسانیم خدای من. ما دیگر بیشتر از این نمیتوانیم صبر کنیم. رحمت تو خیلی طولش میدهد و زیاد در راه میماند و اکثر اوقات بعد از مرگ و در حیات دیگر به ما میرسد. اما من آن را همین الان میخواهم، در همین حیات!