کهن الگو های سینمای ایران

"کهن الگو های سینمای ایران" اثری است از "بهزاد عشقی" که گنجینه ی کهن سینمای ایران را مرور کرده و در صدد است تا با معرفی و تشریح عناصر آن، فضایی را برای بازتولید شکل های جدید از مفاهیم آن فراهم سازد. از دیدگاه "بهزاد عشقی"، در تاریخ سینمای ایران شاهد تیپ سازی های مکرر هستیم که هر کدام از این تیپ ها به نحوی در آثار سینمایی تکثیر شده و با تاسی از دگرگونی های اجتماعی زمان خود، تغییر شکل می دهند و نقاب جدیدی بر باطن تکرارشونده ی خود می زنند. "کهن الگو های سینمای ایران" و به طور کلی هر کهن الگویی، میراثی جاودان است که یک ملت در قالب تصویر و نقاشی، معماری، صنایع دستی و یا در قالب چهره هایی همچون اهریمن و منجی یا پیر خردمند و فرد مکار به ارث برده و به شکل سنت های کهن در حافظه ی جمعی ملت باقی می ماند. این میراث، اشتراکی بین افراد به وجود می آورد و با قدرتی که در معانی و مفاهیم آن نهفته است، بر عملکرد اجتماعی مردم اثر می گذارد.
"بهزاد عشقی"، "کهن الگو های سینمای ایران" را با وصفی از قهرمان ایرانی آغاز می کند و سپس چگونگی تولد این قهرمان را توصیف می کند. او از دوران پیش قهرمانی نیز سخن می گوید و سپس تیپ های مختلف قهرمانی نظیر قهرمان آشتی جو، انتقام جو، جنگجو و سرکش را هر یک با ذکر مثالی در سینمای دوره ی خود شرح می دهد. از دیگر موارد ذکر شده در "کهن الگو های سینمای ایران"، اصلاحاتی است که در سینما صورت گرفت و یکی از نتایج آن خروج از استبداد قهرمان مردانه و قهرمان سازی های زنانه بود. این کتاب شامل مطالب گسترده و خواندنی دیگری نیز هست که مرگ قهرمانان، دوران پسا اصلاحات و شکل گیری ضد قهرمان در سینما تنها بخشی از آن می باشد.