کریستین بوبن برای دوستداران ادبیات در ایران نامی آشنا و برای بسیاری نامی محبوب است. او از عشق، تنهایی، مرگ، زندگی و انسان امروز مینویسد. او برخلاف بسیاری از نویسندگان همدوره و همفکرش، قلمی تلخ و عبوسانه ندارد و نثرش به شعر و تغزل پهلو میزند.
بعضیها آثار بوبن را در رسته عامهپسندها جا میدهند و برخی معتقدند بوبن طوری مینویسد که اندیشه و معناهای عمیق فلسفی و عاطفی را به خوبی و با لطیفترین شیوه بیان به مخاطبش عرضه میکند.
بوبن خود نوشتن را نوعی درمان میپندارد و بسیاری از مخاطبانش نیز برای تلطیف روان و بهبود حال خود به خوانش آثار او روی می آورند. روایتهای او سهلخوان است و سعی میکند طوری سخن بگوید که همه سنین و اقشار با متنهایش ارتباطی بیواسطه و آسان برقرار کنند.