میان دگرگونیها و پایداریهای اجتماعی و مضامین و محتوای فیلمهای ایرانی همواره نوعی همسویی و همبستگی وجود داشته است. فیلمهای ایرانی در فاصلهی سالهای 1309 تا 1357 هم بازتابندهی برخی ویژگیهای پایدار جامعه ایرانی بودهاند و هم منعکس کننده برخی دگرگونیهای اجتماعی روی داده در دورههای اخیر، به این معنی که فیلمهای عامه پسند فارسی، با وجود سطحی بودن و ابتذالشان، از یک سو، برخی خصوصیات پایدار و کهن فرهنگ ملی ما را منعکس میکردهاند: و از سوی دیگر، نمایانگر دگرگونیهایی در نگرش، از سنتی به مدرن، بودهاند. بر این پایه، این کتاب میکوشد تا نخست نهاد اجتماعی فیلمسازی در ایران را تا پیش از انقلاب توصیف کند، سپس به تحلیل محتوای فیلمهای سینمایی ایرانی بنشیند. و سرانجام ارزیابیای از فرآیند امروزی شدن فرهنگ به دست دهد.