در این کتاب، نویسنده پس از معرفی دو دیدگاه نام گرایان و واقع گرایان، به طرح نظریه ای درخصوص ادبیات می پردازد. بر اساس آن نظریه، ادبیات رخداد یا اتفاقی است که وقوع اش، گسستی به ظاهر ایستا و کلی پدید می آورد. انقلاب مهم ترین رویداد اجتماعی است که سبب می شود جریان به ظاهر طبیعی، ثابت و آرام جامعه دگرگون شود و نظمی نو پدید آید. به همین قیاس، ادبیات هم رویدادی است که به گفته ی جیمسون، بازتاب دهنده ی تلاش انسان برای تحقق شرایطی انسانی تر است.