شعر آینه اندیشه

کتاب " شعر آینه اندیشه " اثر "علیرضا پورمسلمی" با محوریت اشعار "ضیاء موحد" است. این کتاب اولین بار در سال 1388 به چاپ رسیده و 206 صفحه دارد.

"ضیاء موحد" از شاعران پرآوازه‌ی ادبیات معاصر است. او از کودکی شعر می‌گفت و لقبش میان آشنایانش «عجیب» بود. موحد شعر و فضای شعرگویی را دوست داشت. به گفته‌ی خودش پنج‌سالی که در انگلستان تحصیل می‌کرد، شعر با او قهر کرده بود و ازآنجاکه نمی‌توانست شعر بگوید، افسرده شده بود. موحد شعرگویی را برای شعر دوست داشت و در ابتدا حتی علاقه‌ای به چاپ اشعارش نشان نمی‌داد. وقتی برای تحصیل در رشته‌ی فلسفه به انگلستان می‌رفت، هوشنگ گلشیری دفتر اشعارش را از او درخواست کرد. روند چاپ اولین کتاب شعر موحد بدون حضور خود او سپری شد. حتی کتاب شعر دومش هم به اصرار هوشنگ گلشیری به چاپ رسید. برخی از شنیدن این‌که موحد در زمینه‌ی فیزیک تحصیل کرده تعجب می‌کنند. شاید یکی از معدود کسانی که ارتباط فیزیک و شعر را در نظر موحد درک می‌کند، علیرضا پورمسلمی باشد. او ریاضی‌دان و شاعر است. شعر از کودکی در او جریان داشته و ریاضی رشته‌ی تحصیلی‌اش بوده است. کتاب شعر آینه اندیشه به نوعی ادای احترام پورمسلمی به ضیاء موحد است.
پورمسلمی در کتاب " شعر آینه اندیشه " در پنج بخش با رویکردی نو، به سه مجموعه شعر "ضیاء موحد" شامل «غراب‌های سفید»، «مشتی نور سرد» و «نردبان اندر بیابان» می‌پردازد. او از نگاه موحد به طبیعت و زبان صحبت می‌کند، از ارتباط موحد با خردورزی و خرد در اشعارش می‌گوید، استعاره‌ها را در اشعار او بررسی می‌کند و در نهایت به بازخوانی برخی از اشعارش با این رویکرد جدید می‌پردازد.