نگارنده در مقدمهی این کتاب، تعریفی از شخصیتشناسی به دست میدهد. به تصریح وی: "شخصیتشناسی را میتوان به نوعی یک اصطلاح دربردارنده به حساب آورد که فوت و فنهای گوناگون تحلیل شخصیت بر پایهی مشاهده را شامل میشود. جمجمهشناسی، قیافهشناسی، تحلیل دست، عنبیهشناسی و نظامهای دیگر درون قلمرو شخصیتشناسی قرار میگیرند". وی در ادامه تاریخچهای از شخصیتشناسی، عملکرد و کاربرد آن را بازگو کرده و سپس به طرح مطالبی در خصوص شخصیتشناسی به همراه تصاویر و نمودارهایی چند میپردازد. برای نمونه در بخشی از کتاب آمده است: "ابروهایی که صاف به هم رسیدهاند، بیشتر واقعبینانه، عملگرایانه و علمی دانسته میشوند؛ در حالی که ابروهای کمانی نشاندهندهی حساسیتپذیری، دلرحمی، همدردی و بیانگری هستند. ممکن است نشانهی استعداد دراماتیک، قصهگویی و فروشندگی باشند و در مردمان دراماتیک، مذهبی و اجتماعی دیده میشوند".